We zijn op de helft van deze raadsperiode. Op de helft al? Jazeker. De volgende gemeenteraadsverkiezingen zijn in maart 2026. Iedereen weet dat in de laatste maanden van een raadsperiode nauwelijks nog belangrijke beslissingen genomen worden. Hoog tijd voor echte actie van dit college en van deze gemeenteraad dus. Want laten we eerlijk zijn, op welke belangrijke onderwerpen zijn tot nu toe echt resultaten geboekt? Uitstelgedrag en een gebrek aan lef en daadkracht voeren nog steeds de boventoon.
“De gemeente verzuipt in geneuzel”, zei Tino Schouten (VoorBaarn) in zijn geruchtmakende interview in de Gooi en Eemlander afgelopen zomer. Daar heeft hij gelijk in, maar hij vergat daarbij te zeggen dat hij als leider van de grootste coalitiepartij hier zelf voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor is. Dagelijks zien wij onze collegeleden in de (sociale) media. Een werkbezoekje hier, een sportwedstrijdje daar, als toeschouwer bij controle op deugdelijke fietsverlichting, deelnemend aan een congres. Druk met buurtcheques à vijf euro per huishouden (“ja hoor, als de gezinsleden het niet eens worden mag het ook opgedeeld worden”), druk met een inclusieagenda, met een inwonerforum. Maar het schuurt wat mij betreft wel een beetje. Hartstikke goed dat men zo zichtbaar is, maar te veel belangrijk werk blijft liggen. De coalitiepartijen doen er in de gemeenteraad nog een schepje bovenop: voorstellen voor een limonadefeestje voor jongeren, voor de invoering van een jeugdlintje, voor een lokale beleidsnota dierenwelzijn.
Ik zeg nog maar weer eens wat ik ook afgelopen twee jaar tijdens de Algemene Beschouwingen over dit college (en deze coalitie) heb gezegd: “Men probeert de eigen visieverschillen, besluiteloosheid en het gebrek aan lef als bestuurlijke vernieuwing te verkopen. Geef uzelf een schop onder de kont en durf zelf eens een besluit te nemen, toon lef.”
En wijzelf, de CDA fractie? Als oppositiepartij blijkt het niet eenvoudig eigen initiatieven gerealiseerd te krijgen. Zo werd tijdens de laatste raadsvergadering ons voorstel om de Laanstraat nu eindelijk eens echt autovrij te maken (met digitale toegangscontrole) verworpen. De gemeenteraad besteedt het geld liever aan extra BOA’s, voor de periode van een jaar, en aan extra onderzoek, daarna zien we wel weer verder. Inwoners van de aanloopstraten, die actief meegedaan hebben aan het zoveelste participatieproces, in verbijstering en frustratie achterlatend. Maar afijn, als oppositiepartij kan je ook een belangrijke rol spelen in het bijsturen van voorstellen en beleid, in het voorkomen van dwalingen en in het aanscherpen en aanjagen.
Dat aanscherpen en aanjagen komt feitelijk neer op ‘concretiseren’. Drie voorbeelden waar wij door middel van moties aan het college om concretisering gevraagd hebben: ① Een concrete planning (indicatief uiteraard) voor de Baarnsche Zoom. ② Een planning voor de (stilgelegde) grote projecten met betrekking tot beheer en onderhoud van de openbare ruimte. ③ Ga over de plannen van een aula/theater bij het nieuwe Griftland College in overleg met het college van Soest, al dan niet samen met directies van het Griftland en de Speeldoos en onderzoek wat de mogelijkheden zijn om elkaar te versterken op het gebied van theatervoorzieningen in Baarn en Soest.
Deze drie moties haalden geen van drieën en meerderheid. Het argument voor de tegenstem was steeds hetzelfde: “wij hebben alle vertrouwen in dit college, laat de wethouder nu maar ongestoord zijn werk doen, een broedende kip moet je niet storen”. Kennelijk prefereert men vrijblijvendheid boven concreetheid. Bovendien: van het begrip dualisme heeft men blijkbaar nog nooit gehoord. Dualisme is een staatkundig begrip waarmee men de taakverdeling tussen bestuur (lees: college) en volksvertegenwoordigers (lees: gemeenteraad) wil aanduiden. Het bestuur is er om te besturen, de volksvertegenwoordigers dienen het bestuur te controleren.
Moeten wij dan maar zurig en mokkend toekijken? Alsjeblieft niet. Wij helpen graag mee, dwars door coalitie en oppositie heen, om tot concrete actie over te gaan. Belangrijke onderwerpen genoeg. Het zou goed zijn als (verbeter-)voorstellen op inhoud beoordeeld worden, niet op de politieke afkomst. En aan het college zou ik graag een tegeltje met de volgende tekst willen overhandigen: “Wie alles wil zijn voor iedereen eindigt als niets voor niemand”.
Rik van Hardeveld, fractievoorzitter
