Dames en heren,
De werkwijze tot nu toe van dit college bekijkend, deed mij denken aan een column, die ik een jaar of wat geleden las. De titel van die column: “De roept-u-maar-democratie”. De column opent als volgt: “Geen partij durft meer verantwoordelijkheid te nemen. Voor ieder wissewasje moet de bevolking worden geraadpleegd. Zelf een beslissing nemen en die verdedigen ten overstaan van de inwoners, en dus kiezers, is er niet meer bij. Een garantie voor waterige compromissen en halfslachtige besluiten.”
Ook dit college is druk bezig met vragenlijsten, met locatiebezoeken, druk met huis-aan-huis-bezoeken en met inloopavonden. De eventuele uitslag, als daar al brood van te bakken valt, wordt dan, zoals men stelt, in ieder geval “breed gedragen onder de inwoners”. Zo probeert men de eigen visieverschillen, besluiteloosheid en het gebrek aan lef, als bestuurlijke vernieuwing en democratie te verkopen.
Groot risico van dit soort inspraak-inspanningen is dat de mensen die hebben meegepraat teleurgesteld raken. In de slappe compromissen, gepresenteerd als ‘de wil van de inwoners’, zien deze inwoners niets van hun eigen inspanningen en inbreng terug. Inspraak als recept voor frustratie.
De column waar ik zojuist uit citeerde sluit af met een paar zinnen die mij uit het hart gegrepen zijn: “Het zou fijn zijn als de dames en heren politici in de diverse gemeenteraden zichzelf een schop onder kont geven en zelf weer eens een besluit durven nemen. Het is namelijk onmogelijk om het altijd maar iedereen naar de zin te maken. Toon lef.”
De Baarnsche Courant kopte afgelopen vrijdag met: “Participatie burgers leidt nog niet tot concreet plan”. Wij helpen het college een handje, en noemen enkele punten waarop de Baarnse inwoners graag daadkracht zien. Laat ik mij beperken tot deze drie: woningbouw, de openbare ruimte en het verenigingsleven.
Woningbouw
Alle partijen hebben bij de verkiezingen woningbouw als speerpunt genoemd. Dat schept verplichtingen. Het realiseren van nieuwe woningen verloopt traag, stroperig. Wij hebben daar onlangs vragen over gesteld aan het college. Maar, ook als gemeenteraad moeten wij het ons aantrekken dat wij niet erg opschieten met onze ambities. Over ieder te bebouwen perceel ontstaat veel en vooral lang discussie. “Goed idee, maar niet op deze plek.” Door nu keuzes te maken, zullen toekomstige generaties ons dankbaar zijn.
De huisvestingswet van minister Hugo de Jonge is in september naar de Kamer gegaan. De nieuwe wet biedt vanaf komend jaar gemeenten meer ruimte om huizen toe te wijzen aan eigen inwoners. Dit geldt voor zowel huur- als koopwoningen. De huidige wet geeft gemeenten slechts de mogelijkheid een kwart van het aanbod te reserveren voor inwoners van de eigen gemeente. Dat wordt straks de helft. CDA Baarn wil graag dat het college nú al naar de mogelijkheden gaat kijken en plannen gaat maken, zodat de gemeente in de startblokken staat zodra de wet van kracht is en dan direct in kan spelen op de nieuwe mogelijkheden. Graag een reactie van het college of wij zo’n plan tegemoet kunnen zien.
Wij zien bij ieder woningbouwproject graag een multidisciplinair samengesteld ondersteuningsteam, bestaande uit bijvoorbeeld een stedenbouwkundige, een milieukundige, een verkeerskundige en een welstands-deskundige, onder leiding van een coördinator met een kort lijntje naar het college. Dit om het ‘kastje-naar-de-muur’ en onnodige vertraging te voorkomen. Hoe denken het college en de Raad hierover?
Openbare ruimte
Wat betreft het onderhoud van de openbare ruimte is de titel ‘Vorstelijk’ helaas te vaak misplaatst. In de begroting schrijft het college dat het doel is vanaf 2028 de beheerachterstanden weggewerkt te hebben. Wij juichen dat van harte toe. Uitstel van onderhoud is in de praktijk vaak een te gemakkelijke manier om te bezuinigingen gebleken. Om de vinger met dit onderwerp goed aan de pols te kunnen houden, vragen wij van het college een jaarlijks verslag over de voortgang van de realisatie van deze belangrijke ambitie.
Verenigingen en vrijwilligers
Verenigingen zijn het kloppend hart van onze gemeenschap. Zonder vrijwilligers rolt de bal niet en kleurt het land op Koningsdag niet Oranje. Maar verenigingen hebben het moeilijk. Ze komen uit de coronacrisis, kampen met een tekort aan vrijwilligers en bestuursleden, ervaren regeldruk en maken hoge kosten voor energie. Met als risico dat ze omvallen.
Helaas zien wij in de begroting geen passage over vrijwilligers of het verenigingsleven. Wij roepen het college op verenigingen en vrijwilligers te ontzorgen en te ondersteunen. Bijvoorbeeld door overbodige regels af te schaffen. Maar ook door verenigingen die door de stijgende energieprijzen in financiële nood dreigen te komen te ondersteunen en door mee te denken met verenigingen bij energiebesparingsplannen of het verduurzamen van hun accommodaties. Is het college hiertoe bereid?
Wij wensen het college daadkracht, lef en Gods zegen toe.
Namens de fractie van CDA Baarn,
Rik van Hardeveld, fractievoorzitter
